228

Robert mówi, że wszyscy mnie tu kochają, jestem w końcu nową wnuczką i jedyną córką
tu
tak naprawdę wszędzie tam, gdzie mogę położyć głowę na moim ogromnym krzywym obojczyku i spokojnie zasnąć
jest mój dom
dom jest osobą, nie miejscem
metrem dziewięćdziesiąt dwa opiekuńczości, wrażliwości, wyrozumiałości i ogromnej miłości, jak Twoja piąstka wielkości serducha, cztery razy większego od tego pod moim mostkiem
najlepsze w tym wszystkim jest to, że nie musimy się rozdzielać, nawet na chwilkę
słucham jak oddychasz, gdy zasypiasz, patrzę jak światło pada na Twą twarz i zmienia kolor Twoich oczu, dostaję buziaki na przebudzenie i słyszę "a co to za piękna kobieta leży w moim łóżku?", czuję Twoje zimne dłonie na karku, zapach Twój
jestem w całości, nareszcie
po tych wszystkich katastrofach wewnętrznych, prywatnych końcach świata, nieporządkach w chaosie
jestem w całości, pełna, wyprostowana