167

pogoda zawsze potrafi się do mnie dopasować.  grzmiało i padał deszcz, potem zaczęły bić dzwony kościelne, ponieważ ktoś umarł. ktoś, to znaczy ja.

166

opiekuję się moją samotnością

jestem jedną wielką niewiadomą

165

całuski w kąciki ust, zmęczonych

164

tym razem Jasiu mnie ratuje, motocyklowo

163

trwa najprawdopodobniej najpiękniejszy okres mojego życia, błagam niech nic nie spada

162

miejsca do Ciebie

161

nikt tak na mnie nie patrzył, z takim podziwem. przenikając, tymi zielonymi jak mech oczyma. tak okropnie się martwiąc, ponieważ ja jestem ponad tym wszystkim. na samym początku pomyślałam, że jest chyba dobrze, chyba Nam. potem, że rozumiem Ochockiego, i że pasujesz do moich bioder.  mamy sceny do filmu i książki. mnóstwo siebie w uśmiechu. już tęsknię za Twoimi oczyma na mnie, za Twoim głosem. chciałabym Ci coś takiego zrobić, żebyś nie mógł zapomnieć.  mam nadzieję, że mną pachniesz. góry przy tych wszystkich uczuciach przez te dni, wydają się być tak malutkie i nic nie znaczące. miałeś rację, będę płakała, płaczę. nie z powodu o którym myślałeś. ze strachu i z pustki. z braku czasu na pożegnanie. z tęsknoty, wyżerającej. 

miło mi było jak spałaś mi na kolanach w drodze do Krakowa, miałem z Tobą jeszcze tyle rzeczy zrobić, tyle Ci pokazać... przyzwyczaiłem się już do Ciebie, dzięki Tobie poczułem się lepiej

(siedem razy dziennie powtarzasz, że Cię potrzebuję. wiesz, że to ten najwyższy etap)

160

to już dziś, za niecałą godzinę

159

jestem szczęśliwa, niech to się zatrzyma

158

boję się

3

157

już 14 maja, już po wszystkim. co myślę. jednocześnie mając wszystko czego potrzebuję, bo za wiele jest w stanie zburzyć ten cały piękny szczyt. nadal nie wiem co się dzieję, mam na to całą noc, deszczową, moją ulubioną

156

pusto. tęskno. niedoczekanie.


poetyką słów mam użyć nadrealizmu, żebyś poczuła się metafizycznie masowana?

brak słów z podziwu, ze zrozumienia, bo nareszcie jest osoba przy której mogę być prawdziwą sobą.
osobę, która tęskni do mojego ironicznego uśmiechu i nie potrafi go sobie w pełni wyobrazić.
drzewa rozkwitają i pięknie pachną. będziemy bohaterami mojej książki. Ty mi opowiesz o mnie, w tym jesteś mistrzem.

155


cudowne osiem

słowa. są z nami na co dzień, straciły na wartości, rozmnożyły się. gadamy, zamiast m ó w i ć.
gdy nareszcie znajdzie się osoba, która tak jak ty, mówi do ciebie, czujesz się wyjątkowo. gdy mówi do ciebie słowa, które już kiedyś słyszałeś, które na swój sposób były ważne, ale były wygadywane, nie wypowiadane, czujesz jakby w środku, w centrum twojego Wszechświata zapaliła się mała gwiazdka. niesamowite uczucie, ponieważ gwiazdka ta okazuje się jedną z najjaśniejszych.
dobrze, dla Ciebie wszystko, wypowiedziane pomiędzy miliardem Naszych słów, a ma tak ogromne znaczenie, ponieważ wiem, że to coś znaczy. coś znaczy wiele.
nie umiem w pełni oddać tego co czuję przez ostatnie dni. czuję się spokojna, szczęśliwa, poukładana. podobno promienieję

154


-gdybyś pisała tak z sercem na ważny dla Ciebie temat, to po przeczytaniu tej książki wiedziałbym o Tobie wszystko
-po co chcesz wiedzieć wszystko?
-jesteś moją przyjaciółką i chcę Cię dobrze rozumieć. wiesz, będę wyczuwał kiedy chcesz się zabić i będę przyjeżdżał z czekoladą oreo i kinderkami. i patrz, Ty już sobie skaczesz z trzeciego piętra, a ja czekam na dole na napompowanym materacu ratowniczym i mówię, że na Ciebie czekałem

153

la vie en rose sobie wyobrażam
zobaczysz jak
teraz czas na to spojrzenie i ironiczny uśmieszek

152

sto wpisów do przodu okazuje się, że cudowniejsze osoby istnieją

-Sara...
-słucham
-uratujesz mnie, czy to ja mam ratować Ciebie?
-ja Ciebie
-wiem. wiedziałem
-aktualnie nie potrzebuję ratunku, co się dzieje?
-a jak myślisz? ostatni raz tak się czułem, jak czytałem dzieje Tristiana i Izoldy
-mów od razu od początku do końca, co czujesz i myślisz
-nie chcę ratunku, chcę się w tym utopić
-a czy chociaż powiesz mi w czym?
-w Tobie zabrzmi dziwnie, w całej tej sytuacji, w Twoim blogu, w Twojej historii


no ja się uśmiecham. tylko Ty wiesz, jaką miłością darzę słowa. szczególną ludzi, którzy takowe do mnie wypowiadają. w Tobie, po poetycku brzmi najpiękniej
od zawsze wiedziałam, no wiedziałam. czułam to od samego początku
w górach będzie cudnie padał deszcz

151


-niektórzy ludzie mogą 10 lat walić głową w ścianę i dziwić się dlaczego ona się nie przesuwa. to jest mądrość życiowa, wyciąganie z każdego zdarzenia, nawet najmniejszego, wniosków, które tworzą doświadczenie
-Ty to mądra dziewczynka jesteś


nadal 12?

150


12 dni, człowiek musi mieć na co czekać. zwłaszcza na coś tak cudownego

149


oglądam mapy gór po których będziemy chodzili 

148


poetycko
chuj by to wszystko

wszystko
wszystk
wszyst
wszys
wszy
wsz
ws
w
.